حلقه گذاری زیر ساختمان می تواند مقاومت در برابر زلزله را افزایش دهد.
شش قرن پیش از میلاد، معماران ایرانی برای مقابله با اثرات ویرانگر زلزله، تخته سنگ های بزرگ را مابین بنا و زیربنا قرار می دادند تا لرزش در ساختمان به حداقل برسد. امروزه نیز مهندسان از ابزارهایی چون فنرهای فلزی، صفحات لاستیکی و سپرهای توپی برای کاهش انرژی منتقل شده از امواج زمینی استفاده می کنند. 
تابستان امسال گروهی از استادان فیزیک روشی جدید را مورد آزمایش قرار دادند. در این روش به جای جذب لرزه ها با کاشت سپری بزرگ حول یک آسمان خراش تلاش می شود همه امواج مختلف به یک نقطه هدایت شده و از اثرات مخرب آن کم شود. این سپر صفحه ای پلاستیکی – بتنی از حلقه های مرکزگراست که شالوده بنا را در آغوش می گیرد. مواد به کار رفته نیز در حلقه های بیرونی از جنس سخت و در حلقه های درونی و نزدیک به بنا از جنس ارتجاعی و منعطف هستند و امواج زلزله از این حلقه های درونی عبور کرده و با افت فشار به حلقه های سخت بیرونی می رسند.
شبیه سازی های رایانه ای حاکی از این است که این حلقه ها می توانند تا 70 درصد توان مخرب زلزله را دفع کنند که میزان بسیار بالایی است و می تواند هر ساختمانی را محافظت کند.
البته از فشارگیرهای سنتی نیز در میان این حلقه ها استفاده می شود، چرا که عملاً این سازه توان تحمل تمام فشارها را نخواهد داشت.
الیاف پلیمری جهت مقاوم سازی ساختمان دربرابر زلزله ساخته شد